Όλα τα κόμματα και οι περισσότεροι πολιτικοί αγνοούν την πραγματικότητα της χώρας και ασχολούνται με τον εαυτό τους, με την καλοπέρασή τους, με τα παιχνιδάκια τους, με τα επικοινωνιακά τους τερτίπια και βεβαίως με το πώς θα αποκτήσουν εξουσία. Το βασικότερο είναι ότι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους. Τρώνε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη αλλά μόλις ξαναβρεθούν σε μια συγκεκριμένη θέση κάνουν ξανά το ίδιο λάθος.
Πάρτε για παράδειγμα την κατάσταση της Ελλάδας και πώς την διαχειρίζεται το πολιτικό προσωπικό. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η χώρα περνά μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας της. Με οικονομική καταστροφή, με πολίτες απογοητευμένους στα όρια της κατάθλιψης, με το προσφυγικό να είναι «κινούμενη βόμβα», με την καθημερινότητα αβάσταχτη και με το μέλλον ζοφερό. Κι αντί το πολιτικό σύστημα να προσπαθεί να χαράξει μια εθνική στρατηγική εξόδου από το τέλμα, όλοι ασχολούνται με φθηνά πράγματα, με υποθέσεις που ουδόλως ενδιαφέρον τον κόσμο. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει και βγάζει non paper για το πώς πέτυχε στη διαπραγμάτευση όταν είναι πανελληνίως γνωστό ότι μας πήρα και τα σώβρακα.
Ο Τσίπρας ανακοινώσει υπουργικό συμβούλιο στις 3 το μεσημέρι που θα έβγαινε η απόφαση του Ντράγκι για το waiver για να στήσει πάρτι και μόλις δεν βγαίνει η απόφαση αναβάλλει το υπουργικό για 3 ώρες για να προετοιμάσει την επίθεσή του στη ΝΔ και πώς αυτός τα κατάφερε τόσο καλά. Ο πολιτικός αυτισμός στο μεγαλείο του.
Και τι να πούμε άραγε για την υπόθεση με τις offshore. Εδώ ο κόσμος καίγεται και…. το νινί χτενίζεται. Ασχολείται επί μια εβδομάδα το πολιτικό σύστημα με τις ανοησίες, τα κολπάκια και τις ύποπτες κινήσεις της κυβέρνησης, την ίδια ώρα που η χώρα βουλιάζει. Και σα να μην έφτανε μόνο αυτό πέφτει στη λούμπα και η ΝΔ και ασχολείται κι αυτή αντί να δει πώς θα διασώσει τη χώρα.
Ένα θέμα που βεβαίως έπρεπε να αναδειχθεί αλλά όχι και να κυριαρχήσει, απειλεί να τινάξει στον αέρα την… υποτιθέμενη ενότητα του κόμματος. Αντί να απολογείται ο Τσίπρας, απολογείται η ΝΔ γιατί έφυγε από τη Βουλή. Τι να πει κανείς.
Κι ενώ έχουμε μπει σε καλοκαιρινή διάθεση, πράγμα που στην Ελλάδα σημαίνει ότι τα φορτώνουμε στον κόκορα για τρεις μήνες κι θα έρθουμε τον Σεπτέμβρη να ξανακλαφτούμε, η οικονομία δεν μπορεί να περιμένει.
Τι να πει κανείς στον κόσμο όταν πρέπει να πληρώσει 30 δις ευρώ μέχρι το τέλος του έτους; Ότι θα τα πληρώσει θέλει δε θέλει; Αυτό είναι αδύνατο και να το θυμηθείτε. Θα φτάσει το φθινόπωρο, θα έχουν καταρρεύσει τα έσοδα και θα περιμένουμε πότε θα ενεργοποιηθεί ο κόφτης για να κόψουμε από παντού. Ακόμη κι από τους ένστολους και μην ακούτε τον Καμμένο ότι βρήκε λεφτά από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Από πού άραγε βρήκε τα 100 και πλέον εκατομμύρια; Από τα σαπάκια που υπέγραψε και που κόστισαν 500 εκατ. ευρώ;
Το πραγματικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι οι υπεράκτιες εταιρείες αλλά πώς και από πού θα κρατηθεί η Ελλάδα στην επιφάνεια και δεν θα βουλιάξει. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να εξετάζει τους τρόπους για να αποφευχθεί ένα πιθανό Grexit στο άμεσο μέλλον και μην ακούτε ότι το σενάριο αυτό έχει τελειώσει. Θα έπρεπε να εξετάζει πως θα αποφύγει ένα κούρεμα στις καταθέσεις που είναι μια πολύ σοβαρή πιθανότητα.
Θα έπρεπε να διερευνά ακόμη και το πώς θα ήταν η Ελλάδα αν διαλυόταν το ευρώ. Έχει γίνει ένα plan B στη χώρα για τις πιθανές αναταράξεις που θα προκαλούσε η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ και μια αλληλουχία γεγονότων που θα οδηγούσαν την Ευρώπη σε διχασμό;
Αλλά μπα. Που να ασχολούνται στην Ελλάδα με τα ποταπά. Ο Τσίπρας κοιτάζεται στον καθρέπτη και συγχαίρει τον εαυτό του για τις επιτυχίες του. Ο Παππάς περπατά σα Ναπολέων και κάνει κουμάντο στη χώρα. Ο μπάρμπα Αλέκος παίζει πρέφα, ενώ τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν δουλίτσες διότι βλέπουν ότι θα είναι παρελθόν λίαν συντόμως.
Στη δε ΝΔ δεν ξέρουν που να πάνε. Δεν ξέρουν ούτε πώς να… μπουσουλάνε όχι να περπατάνε. Εκτός τόπου και χρόνου, με εσωτερικές συγκρούσεις, προσωπικά μπαϊράκια, θολή ουσιαστική και επικοινωνιακή γραμμή, σύρεται από την ατζέντα του Τσίπρα και δεν κοιτάζει να κερδίσει τον κόσμο με μια άλλη πρόταση.
Για τα άλλα κόμματα τι να πούμε. Δεν υπάρχουν απλά, οι «χρυσές» εφεδρείες περιορίζονται στη Φώφη, τον Σταύρο και τον μπάρμπα – Βασίλη Λεβέντη.
Πόση άραγε τύχη να έχει αυτή η χώρα; Τι μέλλον θα έχει η Ελλάδα με τέτοιο πολιτικό προσωπικό; Μπάζει από παντού η πατρίδα και δεν υπάρχουν ούτε μπαλώματα.
