Και τώρα που έφυγε ο πάπας, να τα δούμε με λίγη ψυχραιμία. Εκτός της ενίσχυσης της επικοινωνιακής εικόνας του, ως "ανθρωπιστή", ο ισχυρότερος πολιτικά, οικονομικά και ως εξουσία, Χριστιανός ηγέτης στη Δύση, ό,τι κάνει το πράττει με .....
πολιτικούς στόχους. Δεν υπήρχε ούτε μια φορά στην ιστορία του Βατικανού που η οποιαδήποτε κίνηση του να μην είχε βαθιά σημειολογικά πολιτική σημασία. Ενδεικτικές είναι οι τελευταίες κινήσεις του πάπα Φραγκίσκου, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τη "δημοκρατική", "προοδευτική", "ανθρωπιστική" τάση στην Καθολική Εκκλησία, με τις επισκέψεις στην Κούβα και το "άνοιγμα" που ακολούθησε εκεί, με την εξίσου ιστορική επίσκεψη Ομπάμα. Τίποτε δεν κάνει το "Δυτικό Ιερατείο" χωρίς συνεννόηση με τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας.
Η ολιγόωρη επίσκεψη πάπα στη Λέσβο, λοιπόν, ούτως ή άλλως ήταν πάρα πολύ σημαντική, είτε μας αρέσει είτε όχι. Προφανώς, η πρωτοβουλία είναι υποκριτική. Κι' αυτό, διότι εάν πράγματι ήταν ανθρωπιστής, έπρεπε να βρεθεί πέρυσι το καλοκαίρι στη Λέσβο -όπως το ίδιο έπρεπε να κάνουν και οι προκαθήμενοι του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης και ελληνικής Εκκλησίας- οπότε έρχονταν καραβιές οι πρόσφυγες. Δεν το έκανε και ούτε επρόκειτο να το κάνει, διότι έτσι θεωρούσαν ότι θα ήταν σαν να καλούσαν εκατομμύρια πρόσφυγες στην Ευρώπη. Η Μέρκελ, όμως, για τους δικούς της λόγους (μαζική εισαγωγή πληθυσμού στη γερασμένη δημογραφικά Γερμανία) το έκανε καλώντας τους πρόσφυγες στη Γερμανία.
Μεταξύ των άλλων στόχων της επίσκεψής του, ήταν:
-Η νομιμοποίηση, και άρα η παραμονή (μόνιμη;) στην Ελλάδα, των προσφύγων και μεταναστών που είναι ήδη εδώ. Πόσο μάλλον, αφού πλέον έχουν κλείσει τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και δεν πρόκειται να περάσει κανείς πρόσφυγες (δεν ακούσαμε να πει κάτι γι' αυτό ο πάπας). Εάν είχε έλθει πριν από μήνες, αυτό θα σήμαινε πίεση προς την ΕΕ για άνοιγμα των συνόρων της και για να δεχτεί πρόσφυγες και μετανάστες. Όμως, δεν το έκανε.
-Να επενδύσει στην επόμενη ημέρα στη Μέση Ανατολή. Εκτός της παγκόσμιας εμβέλειας της Καθολικής Εκκλησίας, κάτι που ενισχύει με πακτωλό χρημάτων, αποστολές και Εκκλησίες της σε διάφορες περιοχές του πλανήτη και στη συγκεκριμένη περιοχή, στη Μ.Ανατολή έχει μεγάλο Χριστιανικό "ποίμνιον" (πολλοί Χριστιανοί ζουν σε Συρία, Ιράκ, Λίβανο, Παλαιστίνη, κ.ο.κ.). Να σημειωθεί πως το Βατικανό εδώ και χρόνια δίνει σκληρές μάχες εξουσίας σε όλη τη Μ.Ανατολή (π.χ. Παλαιστίνη, Ισραήλ) για την πρωτοκαθεδρία του, εναντίον, βεβαίως, και της Ρωσικής Εκκλησίας, συχνά δε και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Εκτός αυτού, όμως, η επόμενη ημέρα επαναχάραξης των συνόρων και "ειρήνης" στη Μ.Ανατολή θα συνοδεύεται από μεγάλα ντηλ για τις Δυτικές εταιρείες (ιταλικές;) και μεγάλα έργα ανοικοδόμησης (οι Γερμανοί με ένα εκατομμύριο Σύριους, σίγουρα είναι πιο μπροστά).
-Ένα μήνυμα προς την Άγκυρα να εφαρμόσει τη συμφωνία με την ΕΕ και να μην ρίχνει λάδι στη φωτιά της περιοχής. Ανάμεσα στα πλακάτ των προσφύγων στη Λέσβο, ξεχωρίζαν και κάποια Κούρδων για το Κομπάνι, κ.λ.π. Όποιος ξέρει πόσο αυστηρό είναι το πρωτόκολλο των επισκέψεων του πάπα, μπορεί να αντιληφθεί ότι τίποτε δε ήταν τυχαίο. Εξίσου ενδεικτικό είναι επίσης, ότι ο πάπας δεν πέρασε ούτε για λίγο απέναντι στην Τουρκία, όπου θα συναντούσε την ίδια εικόνα, ίσως και πιο εντυπωσιακή, με πολύ περισσότερους πρόσφυγες.
Ο ρόλος του 6ου στόλου
Στο σκηνικό της επίσκεψης του πάπα, πρέπει να προστεθούν τα εξής στοιχεία:
1.Τις επόμενες ημέρες στην Ελλάδα φτάνει ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Γιένς Στόλτενμπεργκ. Ο στρατιωτικός Οργανισμός, ως γνωστόν, έχει δεχθεί εντονότατες επικρίσεις για την ακινησία του στο Αιγαίο, στο Μεταναστευτικό.
2.Οι Αμερικανοί, σύμφωνα με δημοσιεύματα, φέρονται να έχουν προτείνει στο ΝΑΤΟ, να εντάξουν στη ναυτική δύναμή του στο Αιγαίο, πλοία τους και κάποια μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Με δεδομένο ότι, από τα επτά πλοία της δύναμης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, μόνον δυο επιχειρούν, μόνον στην περιοχή της Λέσβου και της Χίου, ενώ τα υπόλοιπα κόβουν βόλτες στο Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα (!) ή είναι ελλιμενισμένα σε λιμάνια της Ελλάδας και της Τουρκίας για να πίνουν ούζα οι ναύτες τους, είναι απορίας άξιον γιατί θέλουν να στείλουν και άλλα πλοία οι Αμερικανοί. Τα υπάρχοντα ήδη αρκούν και μάλιστα δεν έχουν ούτε καν αναπτυχθεί. Εκτός και αν περιμένουν νέο προσφυγικό "τσουνάμι", οπότε εδώ τα πράγματα αλλάζουν άρδην.
3.Από την αρχή Απριλίου έως και τις 14-15 του μηνός στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, πραγματοποιήθηκαν μεγάλα αεροπορικά και ναυτικά γυμνάσια με τη συμμετοχή Ελλάδας - ΗΠΑ και Ισραήλ. Στο πλαίσιο της αεροπορικής άσκησης, μάλιστα, ένα από τα στιγμιότυπα που έζησαν οι κάτοικοι της Αθήνας, ήταν η πτήση και η φωτογράφηση με φόντο την Ακρόπολη αμερικανικών F-15 και ελληνικών F-16. Επρόκειτο για ένα σαφέστατο συμβολισμό. Την ίδια περίοδο που διεξάγονταν αυτές οι ασκήσεις, η Τουρκία προέβη στις γνωστές προκλήσεις της στις Οινούσσες, με τον Πάνο Καμμένο στη συνέχεια να φωτογραφίζεται στο γραφείο του, στο υπουργείο Άμυνας, με στολή παραλλαγής. Πέραν του γραφικού, όμως, εκείνες τις ημέρες υπήρξε μεγάλη κινητικότητα στο ελληνικό FIR από ελληνικά, αμερικανικά και ισραηλινά αεροσκάφη, ενώ για πρώτη φορά, εξαιτίας του φόβου για μίνι Ίμια, αναπτύχθηκαν δυνάμεις κομάντος σε μερικές νησίδες. Να σημειωθεί επίσης, ότι τόσο η στάση των ΗΠΑ όσο και του Ισραήλ απέναντι ειδικά στον Ερντογάν, μόνον "φιλική" δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Βέβαια, σε άλλες περιόδους και με άλλες κυβερνήσεις “φιλοϊμπεριαλιστικές”, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε βγει στα κάγκελα και θα διαδήλωνε κατά των “φονιάδων των λαών” και των “ξενόδουλων” κυβερνήσεων. Τώρα, μόνο τον Ριζοσπάστη βλέπουμε να γράφει γι' αυτά, και το ΚΚΕ να κρατάει κι' αυτό μια ήπια -για τα δεδομένα του- στάση. Το μέγαρο Μαξίμου, όπως όλα δείχνουν, έχει επενδύσει πάρα πολλά στον αμερικανικό παράγοντα, τον οποίο έχει βάλει τόσο μέσα στη χώρα, όσο ποτέ άλλοτε από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι πολιτικοί κύκλοι του υπουργείου Εξωτερικών, συστηματικά αναφέρουν ότι οι προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο, γίνονται με πρωτοβουλία των στρατηγών και η απέναντι πολιτική ηγεσία διαβεβαιώνει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν συμφωνεί με τέτοιες ενέργειες. Πολύ θα θέλαμε να το πιστέψουμε, αν και η πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία προς όλες τις κατευθύνσεις (Συρία, Κουρδικό, Κυπριακό, Ελλάδα, κ.λ.π.) δεν φαίνεται να αμφισβητείται, και να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Εάν πάντως, το ελληνικό ΥΠΕΞ διαδίδει αυτές τις εκτιμήσεις, προκειμένου να ρίχνει τους τόνους και να διατηρεί ανοικτούς δίαυλους επικοινωνίας με την πολιτική ηγεσία στην Άγκυρα, έχει καλώς. Εάν αντίθετα, ισχύουν οι εκτιμήσεις του, τότε το παιχνίδι -στο εσωτερικό της γείτονος, και άρα και στο Αιγαίο- ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεφύγει. Ίσως λοιπόν, και το αμερικανικό “ενδιαφέρον” για ενίσχυση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο να μην είναι και τόσο αθώο.
Όπως και να' χει, η επίσκεψη Στόλτενμπεργκ θα δείξει σε γενικές γραμμές εάν το ΝΑΤΟ θα παραμείνει παρατηρητής ή θα αναλάβει ενεργό δράση και θα αναπτυχθεί κατά μήκος όλου του Αιγαίου, ανάμεσα στα τουρκικά παράλια και τα ελληνικά νησιά, καθώς και σε άλλες περιοχές, νοτιότερα. Σε αυτή την περίπτωση, βέβαια, ουσιαστικά ναυαγούν τα σχέδια της Τουρκίας για να μπλοκάρει την ανάπτυξη του ΝΑΤΟ με πρόσχημα την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, και την εμπλοκή του στο Μεταναστευτικό και όχι μόνο.
4.Εκτός των προηγουμένων αναφορών για την Τουρκία, άγνωστο είναι τι θα πράξει στο εξής η Ρωσία. Στη Συρία έχουν κλιμακωθεί οι συγκρούσεις, ενώ το καθεστώς Άσαντ ετοιμάζεται για μαζική επίθεση στο Αλέπι. Ταυτόχρονα, όμως, εκεί είχαν σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες και οι τζιχαντιστές. Μετά τη μερική αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από τη Συρία (ουσιαστικά έφυγαν για να μείνουν), οι ΗΠΑ και άλλες Δυτικές δυνάμεις καλούνται να αναλάβουν πιο ενεργό ρόλο για να ξεκαθαρίζουν την κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ, με πρόσχημα του τζιχαντιστές.
Κοντολογίς, το “παιχνίδι” έχει ανοίξει θεαματικά (όχι μόνο στη Μ.Ανατολή, αλλά και τη Βόρειο Αφρική), και αναμένεται να διαρκέσει όχι μήνες, αλλά ενδεχομένως χρόνια. Και η Ελλάδα, σε αυτό το σκηνικό, φαίνεται να μετατρέπεται σε πλήρως χειραγωγούμενη -για λογαριασμό μεγάλων γεωπολιτικών συμφερόντων- χώρα. Τουλάχιστον, ας διαπραγματευτεί σκληρά ό,τι της ζητούν, με σοβαρά ανταλλάγματα, αντί να δέχεται ασυζητητί να μετατρέπεται σε προτεκτοράτο.
