Φανταστείτε λοιπόν αύριο να γκρεμιζόταν το ασύνταχτο ασκέρι του Τσίπρα και να πηγαίναμε σε εκλογές. Χωρίς να έχει κλείσει η αξιολόγηση, χωρίς να έχουν περάσει τα νομοσχέδια των προαπαιτουμένων και χωρίς να έχει ανοίξει η κουβέντα για την ρύθμιση του χρέους. Μία ανάσα από τις δυσβάστακτες δανειακές υποχρεώσεις του Ιουλίου.....
Σε ποια ακριβώς θέση θα βρισκόταν η χώρα; Και ποιος θα ήθελε να αναλάβει το τιμόνι της; Ο Κυριάκος και ο Αδωνις είναι η απάντηση. Το λένε και το ξαναλένε τρεις φορές την ημέρα. Γιατί όμως; Το έχουν σκεφτεί καλά;
Προσωπικά πιστεύω ότι ουδείς σώφρων πολίτης αυτής της χώρας επιθυμεί εκλογές στην παρούσα συγκυρία. Απ' όποια άποψη κι αν το πιάσει κανείς. Ακόμη και μακιαβελικά να το προσεγγίσουμε, μία αιφνίδια προσφυγή στις κάλπες, προτού καν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την προηγούμενη, θα ήταν μοναδικό δώρο για τον Τσίπρα μπροστά στο διαφαινόμενο πολιτικό αδιέξοδο της αξιολόγησης. Ειδικά αν την απόφαση αυτή «χρεωνόταν» στην κοινή γνώμη η αξιωματική αντιπολίτευση. Και ο σημερινός πρωθυπουργός είναι...μανούλα στο blame game, το έχουμε διαπιστώσει.
Αυτοί, επομένως, οι «θυμωμένοι», που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλες ευθύνες για το συνεχιζόμενο κατάντημα της χώρας, δεν θα ήθελαν να δοθεί ξαφνικά ευκαιρία στον Τσίπρα για μια μεγαλοπρεπή απόδραση. Αντίθετα, δεν βλέπουν την ώρα και τη στιγμή να εισπράξει ο πρωθυπουργός τα επίχειρα της εξαπάτησης και των «είπα-ξείπα» του περασμένου Ιουλίου.
Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει να περάσει τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα και να «στιγματιστεί» ως μνημονιακός, οδεύοντας στο πάνθεον της απαξίωσης όπως και οι προηγούμενοι. Και δεν αρκεί να ψηφιστούν μόνο οι επαχθείς διατάξεις στη Βουλή. Πρέπει να εφαρμοστούν κιόλας για να νιώσει ο ψηφοφόρος την αφαίμαξη στη τσέπη του, καθώς μέχρι σήμερα, με την εξαίρεση της περιπέτειας των capital controls, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό περισσότερο από τους προηγούμενους.
Ομως και όσοι ψήφισαν «Ναι» στο δημοψήφισμα με τον φόβο της δραχμής δεν είναι αυτοί που πιέζουν σήμερα για μια βιαστική προσφυγή στις κάλπες. Ακριβώς επειδή τρέμουν μην ξαναβρεθούμε στον προθάλαμο του Grexit.
Μοιραία λοιπόν εκείνοι που ζητούν «εκλογές... χθες γιατί δεν αντέχει άλλο ο τόπος» είτε το φωνάζουν ανεύθυνα και ασυνείδητα, κάνοντας τον σταυρό τους να μη συμβεί, είτε το εννοούν επειδή εξυπηρετούν τις επιδιώξεις κάποιων ελάχιστων. Αυτών δηλαδή που πολύ θα ήθελαν να εξαφανιστεί από προσώπου Γης ο Τσίπρας όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Για να μη λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη, για να μην πληρώσουν φόρους και πρόστιμα και για να μπορούν ανενόχλητοι να συνεχίζουν τις βρομοδουλειές τους.
Ασφαλώς καμία από τις δύο εκδοχές δεν είναι κολακευτική για το ηγετικό δίδυμο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ας υποθέσουμε όμως προς χάριν της συζήτησης ότι η θεά... τύχη κάνει το «αίτημα» αποδεκτό και ο Τσίπρας αναγκάζεται μεθαύριο να καταθέσει την εντολή λόγω απώλειας της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Τι ακριβώς περιμένει να συμβεί ο Κυριάκος; Οικουμενική κυβέρνηση με το υπάρχον κοινοβουλευτικό προσωπικό «δεν βγαίνει» και επιπλέον δεν μπορεί σε αυτήν να συμμετάσχει η Ν.Δ., αφού ο αρχηγός της ζητά επιμόνως «ξεκαθάρισμα τοπίου με εκλογές».
Αλλά πείτε ότι γίνονται εκλογές, παίρνει την πρωτιά ο αρχηγός της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης και με τα γνωστά πρόθυμα δεκανίκια σχηματίζει κυβέρνηση. Σε μερικές εβδομάδες θα πρέπει να πληρώσει τοκοχρεολύσια στους πιστωτές. Τι περιμένει; Οτι θα του τη χαρίσουν οι Γερμανοί; Του χρωστούν μήπως κανένα γραμμάτιο;
Μάλλον όχι. Οπότε θα πρέπει να περάσει με τη μορφή υπερεπείγοντος όχι απλώς τα μέτρα του Τσίπρα, αλλά και τις λαμπρές «πρόσθετες ιδέες» του ΔΝΤ με τις οποίες από τώρα φλερτάρει. Μόνο που τότε θα ακουστεί στ' αλήθεια ο θόρυβος του ελικοπτέρου πάνω από την ταράτσα του Μαξίμου...
Γιώργος Χαρβαλιάς
