Φυσικά και το Ποτάμι έχει αξιόλογα στελέχη. Κυρίως σε επίπεδο “ελιτίστικης” προσέγγισης της ζωής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απουσιάζουν οι πραγματικά μάχιμοι και ικανοί. Εκείνοι που δεν κόλλησαν ένσημα σε κομματικα γραφεία....
Γιατί λοιπόν καταποντίζεται στις δημοσκοπήσεις; Γιατί δεν πείθει; Γιατί δεν καταφέρνει να εξελιχθεί σε τρίτο πόλο; Γιατί δεν προσελκύει τους δημιουργικούς Έλληνες;
Στην πραγματικότητα, το Ποτάμι είναι δέσμιο του εμπνευστή του. Ο Σταύρος Θεοδωράκης έπρεπε να έχει κατανοήσει εγκαίρως ότι “δεν τραβάει”. Όχι το Ποτάμι. Ο ίδιος. Και επειδή δεν τραβάει ο ίδιος, δεν τραβάει ούτε το Ποτάμι.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού είναι η πιο χτυπητή αδυναμία του. Και μαζί με τις νεφελώδεις θέσεις και τις… ελαστικές αρχές, που κάνουν το Ποτάμι να μοιάζει έτοιμο για τα πάντα… με τους πάντες, ο στόχος μιας εκλογικής επιτυχίας απομακρύνεται.
Σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία το Ποτάμι έκανε… τσουνάμι λαθών. Πολιτικών, επικοινωνιακών, στρατηγικών. Το μεγαλύτερο όμως βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία 24ωρα: Το focus εστιάζει στον ίδιο τον Σταύρο Θεοδωράκη.
Δεν είναι τόσο οι εικαστικά αποκρουστικές αφίσες που υπάρχουν στους δρόμους, και η καταθλιπτική σκηνοθεσία του τηλεοπτικού μηνύματος στο οποίο πρωταγωνιστεί ο πρόεδρος του Ποταμιού.
Είναι κυρίως… αυτά που λέει. Όσοι τον άκουσαν το βράδυ της Πέμπτης στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και τη Σία Κοσιώνη, δύσκολα συγκράτησαν την οργή τους. Για μια έπαρση ανεξήγητη, στα όρια της απευθείας πρόκλησης προς την κοινωνία.
Δεν είναι ο κ. Θεοδωράκης εκείνος που θα μας σώσει. Και αν η ελληνική κοινωνία έχει πραγματικά ωριμάσει, μετά από δεκαετίες λαϊκισμού και απερίσκεπτων επιλογών, θα δώσει την Κυριακή στις κάλπες στον Σταύρο Θεοδωράκη την απάντηση που του αρμόζει.
Και θα αφήσει τον ίδιο και το Ποτάμι εκτός Βουλής.
